“Gözlerini kaybetmek” denildiğinde akla ilk gelen dünyayı görememek olsa da Roboskî katliamında oğullarını kaybeden iki baba için başka anlamlar ifade ediyor. Katliam günü dokunarak bulmaya ve tanımaya çalışmışlardı çocuklarının bedenlerini. Ancak katliamın ardından geçen 10 yılda, adaletsizliğin kör karanlığında kaldılar. 

 

 

Mehmet Encü (43), Türk Silahlı Kuvvetleri’ne (TSK) ait savaş uçaklarının 28 Aralık 2011’de Federe Kürdistan Bölgesi’nin sınırında bulunan Şırnak’ın Uludere ilçesinin Roboskî köyüne yönelik bombardımanında 13 yaşındaki oğlu Erkan Encü’yü, kardeşleri 15 yaşındaki Savaş ve 43 yaşındaki Hüsnü’yü kaybetti. 

 

1990’lı yıllarda devletin baskıları sonucu korucu olan Mehmet Encü, 1998’de mayın patlaması sonucu bir gözünü kaybetti. Koruculuğu bırakarak hayvancılık ile geçimini sağlamaya başlayan Encü’nün oğlu Erkan, babasının görmesini sağlamak için hem okudu hem çalıştı. 

 

‘İKİ GÖZÜMDE KÖR OLDU’

 

Baba Encü, oğlu ve iki kardeşinin katledilmesiyle iki gözünün de “kör” olduğunu ifade ederek sözlerine başladı. Devletin kendisine iki kardeş, bir oğul ve bir göz borçlu olduğunu dile getiren Encü, “O gün ilk defa amcalarıyla sınıra gitmek istedi. Kar yağınca dışarı çıkmasına kıyamazdık. İlk kez gitti, sınırda bedeni parçalandı. Bu devlet bana yüz defa borçlu” dedi. 

 

PLANLI BİR KATLİAM 

 

İktidarın açıklamalarının aksine katliamın planlı olduğunun altını çizen Encü, “Kesinlikle yanlışlık değildi. Çünkü katliamdan bir ay önce Roboskî, Bêjûh ve Mergeh köylerindeki karakollar boşaltılmıştı. Aradan 20 gün geçmeden katliam yaşandı. O gece sınıra giden 3 yolu da kapattılar. Değil 38 kişi, 100 kişi de gitseydi, bu katliamı yapacaklardı. Çünkü planlanmıştı” diye konuştu. 

 

Adalet arayışlarından vazgeçmeyeceklerini söyleyen Encü, “Nereye gidersek gidelim, ne olursa olsun, bir gün mutlaka hesap verecekler” dedi. 

 

BİLAL’İN GÖZLERİ 

 

Görme engelli bir diğer baba Mele Abdurrahman Encü (52), katliamda 16 yaşındaki oğlu Bilal’i kaybetti. Oğlunun gözlerini ameliyat masraflarını karşılamak için kaçağa gittiğini ifade ederken duygulanan baba Encü, Bilal’in onun görmeyen gözleri olduğunu belirtti. Katliamın yaşandığı gün sınır hattına gittiğini aktaran baba Encü, “Katliamın yaşandığı gün 10 yaşındaki oğlum elimden tutarak beni katliam yerine götürdü. Kar yağmıştı ve hava çok soğuktu. Birçok defa düştük. Kan revan içinde kaldık. Yapılan bombardımandan kaynaklı cenazeler kar ve kayaların altında kalmıştı. Daha sonra diğer aileler geldi ve küreklerle cenazeleri karın altından çıkarttı. Ben oğlumu dokunarak bulmaya çalıştım ama tanıyamadım onu. 10 yaşındaki oğlum ağabeyini tanıdı. ‘Baba ağabeyim bu’ dedi cenazesini göstererek. Oğlum başına darbe almıştı. Onu son defa öptüm” diyerek, son defa göremese de oğlunun bedenine dokunabildiğini söyledi. 

 

O GÜNDEN SONRA DOKTORA GİTMEDİ 

 

Oğlunun ölümünden sonra 10 yıldır doktora gitmediğini söyleyen baba Encü, nedenini şu sözlerle anlattı: “Oğlumun okumasına izin vermediler. Oğlum beni hastaneye götüreceğini, ameliyat edeceğini söylüyordu. O günden sonra doktora gitmedim. Madem oğlumun yapmak istediği şey yarım kaldı, ben de yarım kalayım.”

 

TEK TALEPLERİ ADALET

 

AKP’nin “adalet” kavramı üzerinden iktidara geldiğini anımsatan Encü, “AKP’nin merhameti yok. 10 yıldır adalet gelsin, çocuklarımızın failleri bulunsun diyoruz. Ölüp gideceğiz ama failleri göremeyeceğiz” dedi. 

 

MA / Arjin Dilek Öncel - Zeynep Durgut